همه اینها اکنون نامشخص است. این توافق نامه سازوکار خروج ندارد و با فعال سازی مجدد تحریم ها ، ایالات متحده یک جانبه توافق نامه را نقض می کند. محاسبه نتیجه دشوار است. ایران می تواند با ادعای نقض واشنگتن ، پیمان را ترک کرده و برنامه هسته ای خود را مجدداً آغاز کند. همچنین می توان با نزدیک شدن به سایر امضا کنندگان سعی در فرار از غرق کشتی داشت. اما تهدید به مجازات آنها را تهدید می کند. بسته ای که در سال 2012 توسط کنگره تصویب شد ، علاوه بر مجازات بانک مرکزی ایران ، معاملات مالی در ایالات متحده را برای کسانی که با تهران معامله می کردند بسیار دشوار کرد. کاری که کشورهای دوست واشنگتن مانند فرانسه در سالهای اخیر انجام داده اند.

خسارت زیاد و بازنده ها زیاد است. احتمالاً تنها برنده تاکنون اسرائیل است. نخست وزیر بنیامین نتانیاهو همیشه به اصطلاح صلح هسته ای را داستان قلمداد کرده است. ایران به سختی به مفاد توافق پایبند بود ، به او کمک نکرد. غنی سازی اورانیوم و پلوتونیوم مسدود نشده است ، تاسیسات بسته شده و بیشتر سوخت از خاک ایران صادر می شود. از نظر نتانیاهو ، متن برنامه هسته ای را خاتمه نمی دهد ، بلکه آن را به جستجوی بهبود اقتصادی موکول می کند ، که به آن اجازه می دهد با قدرت بیشتری از سر گرفته شود.

ترامپ که اکنون نامزد انتخابات است ، از این استدلال حمایت کرد. در طول مبارزات انتخاباتی ، وی این پیمان را “بدترین قرارداد در جهان” توصیف کرد و هر زمان که ممکن بود ، آن را علناً لرزاند. تحت این انگیزه در اکتبر گذشته ، او تصمیم گرفت که آن را در بررسی سه ماهه خود تأیید نکند و آن را به کنگره واگذار کرد تا آینده آن را تعیین کند. این اولین ضربه بود ، اگرچه آخرین ضربه نبود. دوربین هایش او را دست نخورده بازگرداندند و در ژانویه او ساعت را تنظیم کرد تا دوباره علامت بزند و منتظر مذاکره مجدد متن باشد. این مهلت مهلتی است که در این هفته منقضی شده است.

حمله کردن

در این بازه زمانی ، ترامپ و شاهین هایش سعی کردند توافقنامه را دوباره باز کنند و ایران را با دست و پا محکم کنند. به همین منظور ، همانطور که دیروز رئیس جمهور تکرار کرد ، آنها خواستار این شدند که این سه اصلاحات را شامل شود: خاتمه بندی بند که اجازه می دهد برنامه هسته ای مجدداً شروع شود ، از جمله محدودیت های برنامه بالستیک و محدود کردن مداخلات “تروریستی و بی ثبات کننده” تهران در منطقه ، به ویژه در سوریه . و یمن

این مذاکره مجدد توسط دیگر امضا کنندگان رد شد و منجر به جنبش های دیپلماسی سطح بالای فرانسه ، آلمان و انگلستان شد. امانوئل مکرون ، رئیس جمهور فرانسه ، پیشرفته ترین در این خط بود. وی در سفر اخیر دولت خود ، ضمن حفظ مذاکره در مورد موشکها و پایداری منطقه ، پیشنهاد حفظ توافق را ارائه داد. این پیشنهاد ترامپ را قانع نکرد.

پیش از خود ماکرون ، رئیس جمهور آمریکا توافق وین را “مضحک ، دیوانه و مخرب” توصیف کرد. حمله او ، در اواسط ماه عسل با رئیس دولت فرانسه ، روشن ساخت که کاخ سفید پس از جایگزینی جناح متوسط ​​توسط شاهین به رهبری مایک پمپئو ، وزیر خارجه ، جایگزین کاخ سفید شده بود که خوشبختانه اسرائیل را مقصر دانست. که ایران مخفیانه برنامه هسته ای خود را از سر گرفته است.

این رادیکالیزاسیون ایدئولوژیکی تأثیرات گسترده ای دارد و به چرخه سیاسی خاتمه می یابد و با کره شمالی به مذاکره می رسد. از نظر رادیکال ها ، حمله به تهران به ترامپ اجازه می دهد قدرت خود را به کیم جونگ اون نشان دهد و خواستار توافق حداکثر باشد. خود رئیس جمهور در سخنرانی خود به صراحت گفت: “ایالات متحده تهدیدهای پوچ نمی کند. وقتی قول چیزی می دهم ، آن را حفظ می کنم. و اکنون پمپئو به کره شمالی می رود. امیدواریم به یک پیمان برسیم. “

این استحکام ظاهری مورد قبول دموکراتها نیست. از نظر آنها ، نتیجه اعتماد به نفس در ایالات متحده ایجاد می شود. “بن رودز” ، یکی از مغزهای متن 2015 ، پرسید: “پس چه کسی می تواند به توافق نامه های بین المللی مورد اعتماد ایالات متحده اعتماد کند؟”

این نظر اقلیت نیست. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که کاخ سفید امروز نشان داده است که برای واشنگتن ، هر معاهده ای ، نه اجرای خود ، باید از دستورات رئیس جمهور پیروی کند. عواقب آنی است. پلهای شکسته ، ایالات متحده ایزوله شده و کره زمین از خطر بیشتری برخوردار می شود. این میراث ترامپ در حال حاضر است.