زندگی روزمره در ونزوئلا تحت سلطه دلار است ، هرچقدر که دولت کاراکاس به شدت با واشنگتن مخالفت کند. نفوذ آن به تمام طبقات زندگی به این معنی است که بازگشتی ندارد و استفاده از آن که موضوع جدیدی نیست ، اکنون حتی از برکت نیکولاس مادورو نیز برخوردار شده است. این تنها پارادوکس رژیمی نیست که به عنوان سوسیالیستی و انقلابی تعریف شود. اکنون دولت به دنبال گشایشی جدید برای سرمایه گذاران از طریق به اصطلاح است. قانون ضد انسداد ، ابزاری حقوقی طراحی شده برای دور زدن تحریم های بین المللی ، که سرمایه گذاری شرکت ها را تسهیل می کند و اختیارات رئیس جمهور و مجریه را گسترش می دهد. این قانون ، مورد انتقاد تجار و مخالفان ، به نوعی غرب وحشی اقتصاد ونزوئلا کمک می کند.

مادورو در یک مصاحبه تلویزیونی گفت: “ما قانونی برای جلوگیری از محاصره داریم ، مجمع ملی جدیدی وجود دارد که مجموعه قوانینی را برای انعطاف پذیرتر کردن سرمایه گذاری در فعالیت اقتصادی ونزوئلا تدوین می کند ، ونزوئلا برای سرمایه گذاری به روی جهان باز است.” “با تشکر از قانون ضد انسداد ، پیشرفت چشمگیری در اتحادهای جدید در زمینه های مختلف سرمایه گذاری در اقتصاد حاصل شده است … من نمی توانم چیز زیادی بگویم ، این ویژگی قانون ضد انسداد است ، که باید بدون گفتن و گفتن انجام شود. وقتی این کار قبلاً انجام شده باشد “

در کشوری که اقتصادی در اثر تورم بیش از حد بولیوار ، پول محلی و بحران اقتصادی مداوم از بین رفته است ، تسکین ناشی از گردش دلار هم سراب است و هم پارادوکس. این یک توهم نوری است ، زیرا سالها معاملات در حوزه غیررسمی و در یک چارچوب قانونی انجام شده است. و این یک تناقض است ، زیرا پول سبز بدون هیچ گونه تنظیم و توافق با واشنگتن ، مخالف اصلی رژیم چاویستا می رسد.

در آخرین روز سال 2020 ، دور پیچ منتهی به منطقه پتاره کاراکاس خبر معمول نبود. علیرغم محدودیت های کاهش یافته دولت از طریق شیوع همه گیر ، در یکی از بزرگترین مناطق محبوب خرید در آمریکای لاتین ، اوسمل لئون مجبور شد مشتریان را دنبال کند. خیلی ها جلوی جایگاه او ایستادند تا قیمت سبزیجات را بپرسند. تاجر 43 ساله گفت: “دلارازياسيون يكي را خراب كرد.” داستان کوتاه او مربوط به بحران اقتصادی در کشور است. او 15 سال یک عطرسازی داشت ، اما “وقتی پول شروع به تمام شدن کرد ، دیگر نمی توانم ادامه دهم. من نقطه فروش نداشتم و مردم دیگر مجبور به پرداخت هزینه های این چیزها نبودند. ” یک سال پیش ، او مجبور شد تجارت خود را متحول کند تا زنده بماند. اما برای پرداخت یک دسته گشنیز ، همه صورتحساب هایی که یک شهروند می تواند روزانه از بانک ها برداشت کند کافی نیست.

سه سال اخیر ابر تورم بولیوار را در برگرفته و جای خود را به دلار داده است ، اسکناس ها اکنون بیشتر در خیابان های کشوری دیده می شود که انجام معاملات ارزی خارج از کنترل دولت برای 15 سال غیرقانونی بوده است. لئون موفق به فروش یک کیلو پیاز و سه عدد فلفل شد که با یک اسکناس پنج دلاری به وی پرداخت شد و وی توانست یک اسکناس یک دلاری را به عنوان تغییر بدهد. وی گفت: “اسکناس های دلاری که آنها به من می دهند را نگه می دارم زیرا اگر بازدهی نداشته باشم مشتری خود را از دست می دهم.”

دلارسازی غیررسمی دو طبقه اجتماعی در اقتصادی ایجاد کرده است که امروز تنها یک چهارم کمتر از یک دهه قبل است. کسانی هستند که می توانند با این ارز درآمد کسب کنند و کسانی که نمی توانند و این تفاوت بین امکان زنده ماندن و فرو رفتن در فقر را ایجاد می کند. تجارت به عنوان یک آجر کارگر یا کارگر خانگی در بسیاری از موارد به دلار درآمد کسب می کند و دستمزد آنها به دلار ارزیابی می شود. برای یک روز نظافت شما بین پنج تا 20 دلار پرداخت می کنید. شیفت هفتگی 20 دلار است. حقوق و دستمزد گسترده مدیریت دولتی ، که بازنشستگان به آن اضافه می شوند – حدود پنج میلیون ونزوئلایی – پرداخت خود را به بولیوار دریافت می کنند و حداقل دستمزد فقط حدود یک دلار است. شرکت مشاور Ecoanalítica یادآوری می کند که در پایان ماه دسامبر ، یک کیلوگرم انگور وارداتی 10 میلیون بولیوار قیمت داشت که نرخ رشد سالانه آن تقریباً 4000٪ بود.

دلارسازی واقعی که با حذف تدریجی کنترل دولت بر اقتصاد در جستجوی درآمد در برابر فروپاشی صنعت نفت و محاصره تحریم های واشنگتن تحریک شده است ، امور مالی روزمره ونزوئلا را که قبلاً غیرممکن بود ، پیچیده کرده است. اگرچه ارز خارجی تا 60٪ اقتصاد را به خود جذب کرده است ، اما تحلیلگران تخمین می زنند که راهی جز این گردش غیررسمی برای دستیابی به آن وجود ندارد. سکه های کافی برای تغییر وجود ندارد ، اسکناس های کوچک به اندازه کافی وجود ندارد.

در این زمینه ، در ماه های اخیر چهره جدیدی در اقتصاد زیرزمینی ونزوئلا ظهور کرده است. به عنوان مثال برای کمیسیون 2٪ ، یک نوع کارگزار (کارگزار) 30000 دلار پول نقد از یکی از مشتریان خود به یک حساب در خارج از کشور منتقل می کند. سپس پولی که دریافت می کنید به شما امکان می دهد تا در بازار موازی ارز به کار خود ادامه دهید و به بازرگانان دیگری که می خواهند عملیات را پس بگیرند ، به عنوان یک بانک بدون مجوز کار کنید. به این ترتیب ، این پدیده شکاف اجتماعی را در کشوری که به دو قسمت تقسیم شده و بر روی کاغذ دارای یک دولت “انقلابی” است ، گسترش می دهد.

مادورو: “دلار سازی و انقلاب مکمل یکدیگر هستند”

نیکلاس مادورو ، رئیس جمهور ونزوئلا این هفته اذعان کرد که “دلار به عنوان خروجی درآمد ، تجارت و تأمین نیازهای بخشهای مهم زندگی اقتصادی ونزوئلا عمل کرده است.” جانشین هوگو چاوز در اول ژانویه در مصاحبه با روزنامه نگار ایگناسیو رامونت در تلویزیون دولتی گفت که نمی توان صحبتی درباره دلارسازی کل اقتصاد داشت. وی گفت: “ما نمی توانیم بگوییم ونزوئلا مانند پاناما یا اکوادور است.” وی همچنین استفاده متناقض از پول ایالات متحده را انکار کرد. “آیا تضادی بین دلارسازی و انقلاب وجود دارد؟” در مورد ما ، نه یک مکمل وجود دارد. ” در همین حال ، در مواجهه با رقابت اقتصاد غیررسمی ، بانکداری رسمی در ونزوئلا نیز خدمات نگهداری دلار را آغاز کرده است و برخی از شرکت های دارای شعبه در پاناما ابزارهای پرداخت ارز خارجی را برای مشتریان خود مجاز دانسته اند.